ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΚΕΦΑΛΙ.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» στις 30/1/2018

Έως εδώ. Δεν θέλουμε άλλους Εφιάλτες και Ηρόστρατους.

Δεν είναι δυνατόν ο λαός να αποφασίζει για την Κυβέρνησή του και να μην έχει λόγο και φωνή για τα Εθνικά μας θέματα, ένα από τα οποία είναι η διαφύλαξη της Ελληνικότητας και της Ιστορίας της Μακεδονίας μας.

Το δημοψήφισμα χρειαζόταν, μόνον όταν το αποφάσισε ο Τσίπρας το 2015, για να βγούμε από το ευρώ και ο λαός ψήφισε «Ναι» και την επόμενη έγινε «Όχι». Τώρα απαγορεύεται, από την ίδια κυβέρνηση «δημοκρατικά» για πολύ σπουδαιότερο θέμα;

Τα συλλαλητήρια, οι καταστροφικές πορείες και οι αντεθνικές ενέργειες των καθεστωτικών αντιεξουσιαστών και των δήθεν αντισυστημικών ακροαριστερών γκρουπούσκουλων επιτρέπονται και προστατεύονται «τα παιδιά» από όλους.

Ενώ όσοι συμμετείχαν στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης για το Εθνικό Θέμα της Μακεδονίας ήταν από «χρυσαυγίτες» μέχρι και «ηλίθιοι» για τους κονδυλοφόρους και δημοσιογράφους, που υπηρετούν με το αζημίωτο, την κυβέρνηση και τα Εφιαλτικά σχέδια όλων όσων είναι πρόθυμοι «για συμβιβασμούς και ξεπούλημα».

Ο λόγος είναι απλός.

Δεν περίμεναν τέτοιο ξεσηκωμό!!!

Από μια κοινωνία σε απίστευτη παράλυση, που δεν αντιδρούσε πουθενά και σε ότι συνέβαινε γύρω μας. Σε μια κοινωνία απελπισμένων που δεν λέει σε τίποτα «Όχι».

Ξαφνικά, αυτή η κοινωνία, ξεσηκώθηκε για να διαδηλώσει κατά του διαφαινόμενου συμβιβασμού με τα Σκόπια.

Τι ξεσηκωμός ήταν αυτός!!!

Όπως μας έλεγε ανώτατος αξιωματικός της Αστυνομίας, σε αποστρατεία, που έχει ζήσει από κοντά όλες τις μεγάλες συγκεντρώσεις της Θεσσαλονίκης, από θέσεις ευθύνης: «Πρώτη φορά είδα τόσο μεγάλη σε όγκο συγκέντρωση, με τόσους νέους, με τέτοιο παλμό και τόσο πάθος, ήταν κάτι το πρωτοφανές».

Αυτό ήταν που προκάλεσε τις απαράδεκτες δηλώσεις των επίσημων κυβερνητικών παραγόντων, της «πέμπτης φάλαγγας» αλλά και την ανησυχία του Μαξίμου, όλων δηλαδή όσων δεν έχουν ούτε Ιερό ούτε Όσιο.

Από την άλλη ακούσαμε στις ειδήσεις το όνομα του Μάθιου Μπογδάνου ενός Ελληνοαμερικανού βοηθού εισαγγελέα στη Νέα Υόρκη που μίλησε με τόσο βαθιά συγκίνηση για την «πατρίδα της καρδιάς του», την Ελλάδα. Τον ακούσαμε με θαυμασμό και συμπάθεια να λέει για Ελληνικές αρχαιότητες, σκόρπιες εδώ και εκεί, που προσπάθησε να συλλέξει, για να αποδείξει το  μεγαλείο αυτού του Έθνους, που χτυπιέται από παντού ανελέητα και το οποίο αγαπούσε και αγαπά με πάθος. Κάνει προσπάθειες και συγκεντρώνει στοιχεία για να αποδείξει ότι η παρουσία των προγόνων του και προγόνων μας, ήταν φανερή από τον Βορρά έως τον Νότο, από την Ανατολή έως την Δύση.

Έτσι απρόοπτα και ξαφνικά άκουσα και πάλι μετά από τόσα χρόνια στα αφτιά μου, τα λόγια του φιλολόγου καθηγητή μου στο Γυμνάσιο που ήταν λαμπερά, γεμάτα από πάθος και αγανάκτηση διδάσκοντάς μας το μάθημα της Ιστορίας, τόσο που η απόλυτη σιγή στην αίθουσα ήταν απαράμιλλα συγκινητική. «Η Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική» και μας έκανε, όλους τους μαθητές, να αναρωτιόμαστε γιατί αυτή η αγανάκτηση και το πάθος. Και βέβαια είναι μία και Ελληνική. Έτσι ξέραμε. Δεν γνωρίζαμε όμως ότι ένα μικρό κρατίδιο στα βόρεια σύνορά μας είχε σφετεριστεί το όνομα.

Τα Σκόπια είναι Σκόπια, με κατοίκους που δεν είναι Μακεδόνες. Είναι Αλβανοί, Βούλγαροι, Γιουκοσλάβοι.

Να το θυμόμαστε όλοι και πάντα αυτό.

Ο Τίτο, πρόεδρος της Ενωμένης Γιουκοσλαβίας, ο τελευταίος ισχυρός ηγέτης τους, της έδωσε αυτό το όνομα με απώτερο σκοπό να εκμεταλλευτεί το όνομα «Μακεδονία» ζητώντας έξοδο στο Αιγαίο και ποιος ξέρεις τι άλλο.

Αδιαφορήσαμε γι αυτή την εξέλιξη; Ή μας την επέβαλαν οι σύμμαχοι και προστάτες μας που βρήκαν πρόθυμους δοσίλογους;

Μα γιατί αδιαφορούσαμε; Γιατί δεν αντιδρούσαμε στην εξέλιξη αυτή; Γιατί αφήσαμε ένα αδύναμο κρατίδιο να προπαγανδίσει την ύπαρξή του λέγοντας ότι ήταν απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και επιτρέψαμε να αγωνίζονται θεωρώντας τους ανόητους και αντιγραφείς μιας ιστορίας, που αυτοί δεν είχαν;

Σήμερα που όλα έχουν φτάσει στο απροχώρητο και ζητούν λύση για να επιβιώσουν. Εμείς αγωνιούμε και προσδοκούμε να γίνει κάτι που δεν θα εξευτελίσει για άλλη μια φορά την πατρίδα μας.

Ζούμε σε έναν ανεκπλήρωτο κύκλο επιθυμιών, προσπαθώντας να εξευμενίσουμε τους χειρότερους εχθρούς μας, τους Τούρκους που οργιάζουν και μας απειλούν στο Αιγαίο και την Κύπρο, δεσμεύοντας ολόκληρες δικές μας περιοχές με ασκήσεις, για να μας δείξουν την δύναμή τους.

Από το άλλο μέρος οι Αλβανοί, που τους ταΐσαμε, τους ποτίσαμε, τους δώσαμε δουλειές και τέλος τους δώσαμε το ΝΑΙ να μπουν στο ΝΑΤΟ, εγείρουν θέμα Τσάμηδων, έχοντας απαιτήσεις και δικαιώματα απαράδεκτα.

Πότε επιτέλους θα σηκώσουμε κεφάλι σε όλους αυτούς τους λύκους που καραδοκούν να κατασπαράξουν το σώμα αυτής τη πατρίδας που η αξιοπρέπειά της είναι στον πάτο. Είναι σαν τον καταστηματάρχη των Εξαρχείων που τον προστατεύουν οι αναρχικοί και οι αντιεξουσιαστές.

Που είναι το κράτος; Οι νόμοι, οι αρχές του, η προστασία του και η εμπιστοσύνη που πρέπει να δίνει στον λαό μας;

Πέστε μου πότε ήταν έτσι η κατάσταση;

Η απογοήτευση και η έλλειψη εμπιστοσύνης ότι κάποιος προστατεύει τα σπίτια και τις οικογένειες μας έχει ριζώσει στις καρδιές των Ελλήνων.

Και βέβαια πρέπει να γίνει δημοψήφισμα για το όνομα.

Και βέβαια πρέπει ο λαός να γνωρίζει την αλήθεια, τα υπέρ ή τα κατά αυτού του δημοψηφίσματος. Και έτσι για μία φορά αληθινά, καθαρά και ξάστερα να πει: «Έως εδώ» και δεν θέλουμε άλλους Εφιάλτες και Ηρόστρατους. Εδώ είναι η πατρίδα μας, ο τόπος και η χώρα που είδαμε για πρώτη φορά τον ήλιο και λουστήκαμε κάτω από το φως του, σαν να μπήκαμε στον κήπο της Εδέμ, τον πλημμυρισμένο με όλα τα αγαθά της φύσης, που τόσο απλόχερος μας χάρισε ο Θεός.

Ο Σύλλογος μας, η Ανώτατη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος (ΑΣΠΕ) και όλοι οι πολύτεκνοι της πατρίδας μας λέμε:

ΟΧΙ στους αργυρώνητους κονδυλοφόρους και σημαιοφόρους του νέου σχεδίου Ανάν.

ΟΧΙ σε όσους απεργάζονται την ψυχική αποστράτευση του ελληνικού λαού.

ΟΧΙ σε αυτούς που αγνοούν την Ιστορία, τον Πολιτισμό και το Διεθνές Δίκαιο.

ΟΧΙ στα σχέδια των ξένων σε βάρος της Πατρίδος μας.

ΟΧΙ σε κάθε απόφαση που δεν έχει σχέση με την αλήθεια.

ΟΧΙ στους σφετεριστές του ονόματος της Μακεδονίας.

Να προσέξουν η κυβέρνηση και όλα τα κόμματα τι θα αποφασίσουν και τι θα συμφωνήσουν,

Γιατί θα μας βρουν απέναντί τους.